25η Μαρτίου

Γιορτή 25ης Μαρτίου


Για ακόμα μια φορά, συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να γιορτάσουμε την επέτειο της επανάστασης του 1821. Περίπου 200 χρόνια μας χωρίζουν από τα ηρωικά εκείνα χρόνια και όμως σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά ηχεί επίκαιρο το μήνυμα αυτού του αγώνα. Σήμερα που ο αγώνας γίνεται από άλλα μετερίζια ας γεμίσει η ψυχή μας με τα πρόσωπα του ?21 και ας εμπνευστούμε από τα ιδανικά και τις μάχες τους

Ένας ολόκληρος λαός -λίγοι στην αρχή και μετά περισσότεροι- ξεσηκώθηκε για να αποτινάξει τον οθωμανικό ζυγό και να ζήσει ξανά ελεύθερος κι ας είχε ξεχάσει πώς είναι να ζεις ελεύθερα.

Βαρύς ο νόμος της σκλαβιάς «όλα τα ?σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά». Κι όμως οι ελπίδες δεν τους εγκατέλειπαν . Ελπίδες που δεν ξεκινούσαν από τους ίδιους, αλλά από τους δυνατούς της Ευρώπης. Περίμεναν πως τα μεγάλα έθνη θα συγκινούνταν και θα βοηθούσαν, ειδικά η Ρωσία, που στο ποιηματάκι που ακολουθεί αποκαλείται «Μόσκοβος».

 

               Ακόμα τούτη την άνοιξη

               Ραγιάδες, ραγιάδες,

               Τούτο το καλοκαίρι,

               Όσο να ?ρθεί ο Μόσκοβος,

               Ραγιάδες, ραγιάδες

               Να φέρει το σεφέρι,

               Μοριά και Ρούμελη

400 χρόνια διατηρείται ο ζυγός της τυραννίας. 400 χρόνια οι Έλληνες υπομένουν ύβρεις, ταπεινώσεις και εξευτελισμούς. Και καμιά βοήθεια δεν βλέπουν απ? έξω. ?Έτσι αρχίζουν μόνοι τους να ετοιμάζουν τον ξεσηκωμό. Η Φιλική Εταιρία ιδρυμένη το 1814 από 3 Έλληνες της Ρωσίας αναλαμβάνει δράση. Τους 3 άντρες ενώνει ο ενθουσιασμός και η πίστη στα κοινά ιδανικά. Δεν ήταν εύκολο αυτό που ζητούσαν, μα εξαπλώθηκαν ραγδαία. Όλοι συνεισφέρουν. Πλούσιοι και μορφωμένοι Έλληνες  του εξωτερικού μαζί με τους απλούς ραγιάδες που δέχονται την μεγαλύτερη καταπίεση! Τα ένοπλα τμήματα Κλεφτών κι Αρματολών αποτελούν το μαχόμενο στρατό.

« Κι όσων ο πόθος ήτανε ελεύθεροι να ζούνε αρνήθηκαν το θάνατο και στα βουνά τραβούνε».

Και οι δάσκαλοι του γένους και οι απλοί μορφωμένοι ? από τον Αγ. Κοσμά τον Αιτωλό και τον Ρήγα Φεραίο, μέχρι τον απλό παπά του χωριού και τον καλόγερο ? τόνωναν τον εθνικό φρόνημα και προτρέπανε τον λαό να διώξει τον ξένο δυνάστη.

Άρχισαν τον πόλεμο σχεδόν άοπλοι, ολιγάριθμοι και απειθάρχητοι. Ο αντίπαλος : άρτια εξοπλισμένος και πολυάριθμος. Μια χούφτα ραγιάδες να τα βάλουν με μια πανίσχυρη αυτοκρατορία!

Και πέτυχαν νίκες, έγιναν θεριά και απέκτησαν περηφάνια και ενθουσιασμό. Φωτιά και αστροπελέκι χύθηκε παντού με καριοφίλια, με πέτρες, με ξύλα. Όπως είπε ο Καζαντζάκης « όταν πολεμάς για την λευτεριά είσαι κιόλας λεύτερος»

Κατάληψη Τριπολιτσάς

Καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια

Χάνι της Γραβιάς

Αθανάσιος Διάκος

Γεώργιος Καραϊσκάκης

Ο Παπαφλέσσας στο Μανιάκι

Μεσολόγγι

Πυρπόληση του τουρκικού στόλου από τον Κανάρη

Αλαμάνα?

Στρατιά ανδρείων, σελίδες άφθαστου ηρωισμού και  λεβεντιάς. Ψυχές πλατιές,  άνθρωποι που ήξεραν να ζουν τη ζωή και να πεθαίνουν το θάνατο.

Το νόημα αυτής της γιορτής είναι πάνω απ? όλα να εμπνευστούμε εμείς σήμερα εδώ από τις αρετές και τα ιδανικά των προγόνων μας. Χωρίς αρχές και ήθος, η ζωή μας  θα είναι μια κόλαση, χωρίς όνειρα και στόχους, θα χρειαστούμε υποκατάστατα, θα καταφύγουμε πιθανόν σε επιλογές που μας ξεφτιλίζουν, θα γεμίσει η ζωή μας πλήξη και κούραση, πρόωρη γήρανση.

Ας σκεφτούμε το παράδειγμα του Μακρυγιάννη, που έφτασε αγράμματος μέχρι τα 30 του σχεδόν, για να καταλάβει τότε, πώς η μόρφωση και η καλλιέργεια ήταν το όπλο που έλειπε από τη προσωπική του θήκη. Και κάθισε με πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο και έμαθε πέντε κολλυβογράμματα, για να μας πει την ιστορία του βίου του, το παραμύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωμιών. 

Δεν είμαστε σε τίποτα λιγότερο ικανοί από τον γιο της καλογριάς, τον Γεώργιο Καραϊσκάκη. Ήταν κι αυτός αθυρόστομος όπως πολλοί από μας, αλλά πάνω απ? όλα είχε υπευθυνότητα, φιλότιμο. Σιχαινόταν το συμφέρον, μισούσε το ψέμα και την ευθυνοφοβία.

Ελπίδα κάθε εποχής είναι οι νέοι και όσοι αισθάνονται νέοι. Αυτοί οδηγούν τον τόπο σε καλύτερες μέρες. Ας μη βουλιάξουμε στην ηττοπάθεια, στο κυνήγι της ευκολίας. Θ? αντισταθούμε, θ? αγωνιστούμε και θα νικήσουμε!

 

Αθηνά Παπαδημητρίου (φιλόλογος)